Zabawy i ćwiczenia logopedyczne 15.04.2021

 

Ćwiczenia narządow artykulacyjnych biorących bezpośredni udział w wymawianiu głosek syczących.

 

Ćwiczenia przeprowadzamy z dzieckiem przed lustrem, ma Ono wtedy lepszą kontrolę swoich ruchów. Zwracamy szczególną uwagę na to, aby ćwiczenia były wykonywane przez dziecko starannie, z dużą precyzją.

 

Ćwiczenia języka.

 

Zabawa "Liczenie dolnych ząbków" - podczas szerokiego otwierania jamy ustnej, dotykanie końcem (czubkiem) języka dolnych zębów po stronie  wewnętrznej w taki sposób, aby koniec języka dotknął każdego zęba osobno.  

 

Zabawa "Wycieraczki samochodowe" - oblizywanie końcem (czubkiem) języka wewnętrznej powierzchni dolnych zębów przy szeroko otwartych ustach przez 20 sekund.

 

Zlizywanie końcem języka masła czekoladowego, miodu lub dżemu z dolnych dziąseł.

 

Dotykając końcem języka wewnętrznej powierzchni dolnych centralnych siekaczy (jedynek), równocześnie wybrzmiewamy głoskę [e]. Podczas realizacji [e] wargi rozchylamy, jak do uśmiechu. Powtarzamy ćwiczenie kilkakrotnie.

 

Wykorzystujmy także naturalne sytuacje. Po myciu ząbków zaproponujmy dziecku liczenie dolnych zębów w ten sposób, aby koniec języka dotknął każdego zęba osobno. 

 

Ćwiczenia warg.

 

Zabawa "Śmiech to zdrowie" - wielokrotne imitowanie śmiechu: che! che! (podczas artykulacji samogłoski [e] wargi są spłaszczone - ich kąciki lekko cofnięte do tyłu - rozchylone, jak do uśmiechu).

 

Zabawa "Koza" - kilkakrotne naśladowanie odgłosu meczącej kozy: me, me.

 

Zabawa "Owca" - kilkakrotne naśladowanie odgłosu beczącej owcy: be, be.

 

Naprzemienne rozciąganie warg do uśmiechu i ściąganie warg "w dzióbek". Powtarzamy 5 razy. 

 

Propozycja ćwiczeń logopedycznych  w ramach wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.

 

Podczas przeprowadzania ćwiczeń oddechowych pamiętajmy o zasadach: tor oddechowy obowiązujący przy tych ćwiczeniach - wdech powietrza przez nos - wydech powietrza przez usta; nigdy nie należy wydychać całego powietrza, zawsze pozostawić w płucach mały jego zapas, który staje się niejako kapitałem początkowym dla następnego wdechu; należy zadbać o to, aby dziecko nie wykonywało tych ćwiczeń bezpośrednio po jedzeniu (ze względu na utrudnioną wówczas pracę przepony), lecz 2-3 godziny po posiłku lub przed jedzeniem; dmuchamy przez wargi mocno wysunięte do przodu i zaokrąglone (jak podczas wymawiania samogłoski [u]), nie używając pojemności policzków; próby oddechowe przeprowadzamy w dobrze przewietrzonym pomieszczeniu; nie należy ćwiczyć za długo, nie dłużej, niż kilka minut jednorazowo, tak aby nie dopuścić do zmęczenia (osłabienia), zawrotów głowy, hiperwentylacji. 

 

Dmuchanie na papierową ozdobę zawieszoną na nitce, tak aby długo była przechylona w przeciwną stronę. Powtarzamy 3 razy, zachowując pomiędzy próbami oddechowymi krótką przerwę. 

 

Dmuchanie w trąbkę lub gwizdek. Powtarzamy 3 razy, zachowując pomiędzy próbami oddechowymi krótką przerwę. 

 

Zawody "Kto dmuchnie dalej?" - zdmuchiwanie z dłoni lekkiego przedmiotu, np. kulki z waty lub papieru. Pamiętajmy, aby dać dziecku szansę wygrania. Powtarzamy 3 razy, zachowując pomiędzy próbami oddechowymi krótką przerwę.

 

Zdmuchiwanie domków z kart, zbudowanych wcześniej wspólnie z rodzicem. 

 

Ponadto:

 

Wciąganie powietrza i jednoczesne przysysanie, a następnie przenoszenie w czasie wdechu, za pomocą słomki, wykonanych z papieru płatków na rysunek kwiatka. W ten sposób równocześnie aktywizujemy napięcie mięśnia.okrężnego ust - wargi obejmują i utrzymują słomkę.

 

Zabawa "Sprzątanie" - przysysanie drobnych papierków przez słomkę, podnoszenie ich i przemieszczanie, na planszę do gry, kolorową kartkę papieru.

 

Ziewanie przy nisko opuszczonej żuchwie.

 

Kaszlanie z językiem wsuniętym między zęby. Ćwiczenie stosujemy z umiarem, aby nie podrażnić gardła, krtani i nie spowodować chrypki.

 

Picie napojów przez słomki o różnej długości i grubości, pamiętając o tym, że im napój gęstszy, a słomka dłuższa i węższa, tym będzie trudniej.

Życzę radosnej zabawy.

 

Dziękuję za poświęcony czas.

Łączę pozdrowienia

 

J. W. 

 

 

Zabawy i ćwiczenia logopedyczne 12.04.2021r.

Zabawy i ćwiczenia logopedyczne.

 

Zabawa słowem i rysunkiem.

 

Rysowane wierszyki mówią o rzeczach, zwierzętach, osobach, są typową formą rysunku narastającego związanego ze słowem. W trakcie mówienia bowiem powstaje rysunek, jako efekt ruchu towarzyszącego mowie. Ta forma ćwiczeń pomaga uczyć dzieci rozumienia mowy, motywuje do komunikacji werbalnej, wzbogaca słownictwo, poprawia pamięć słuchową, stanowi doskonałą pomoc dla dzieci z trudnościami w kontrolowaniu uwagi słuchowej. Ponadto te rysowane teksty wzmacniają motywację do czynności grafomotorycznych, rozwijają też wyobraźnię. Linearne ćwiczenia słuchowe są istotną częścią stymulacji rozwoju dziecka. Ukształtowany nawyk linearnego (po kolei) słuchania i zapamiętywania jest gwarancją sukcesu edukacyjnego. Uwaga słuchowa i koncentracja na zadaniach akustycznych jest trudniejsza i wymagająca większego wysiłku, niż podczas zadań wizualnych, więc bardzo ważna jest atrakcyjność proponowanych dziecku zadań.

 

Rysowane wierszyki mają różny stopień trudności, tak więc należy dostosować je do możliwości dziecka.

Przebieg zabawy może być zróżnicowany. 

Najmłodsze dzieci słuchają tylko wierszyka czytanego przez rodzica lub opiekuna i uważnie śledzą kolejne etapy powstawania obrazka. Można zachęcać je do kolorowania powstałych schematów oraz do uzupełniania rysunków elementami według ich własnych pomysłów, np. padający na kwiatek deszcz, słoik miodu dla misia. 

Starsze dzieci zachęcamy do samodzielnego tworzenia rysunków. Propozycja przebiegu zabawy. Osoba dorosła recytuje wierszyk i jednocześnie rysuje poszczególne rzeczy, które występują w jego treści, tworząc dziecku wzór (prosty rysunek schematyczny). Dziecko włącza się do zabawy przy kolejnym czytaniu wierszyka - powtarza wypowiadany przez dorosłego tekst i rysuje samodzielnie, na własnej kartce, kojarząc słowo z  elementem graficznym -  z rysunkiem. Kolejność rysowanych elementów powinna być zgodna z wypowiadanym tekstem. Pamiętajmy, aby wesprzeć dziecko i pomóc mu w razie potrzeby. Z czasem dziecko zapamięta swoje ulubione wierszyki i będzie chętnie rysowało występujące w ich treści elementy.

 

Oto kilka przykładów: 

 

"Domek"

Narysuję domek, 

dach na domku tym.

Narysuję komin

i z  komina dym.

W górze słonko świeci.

Ptaszki fruną też.

A za chwilę z chmury

spadnie drobny deszcz.

autor mi nieznany

 

"Dymek"

Leci dymek przez kominek,

a tuż za nim drugi dymek!

A za drugim trzeci dymek!

Lecą razem przez kominek!

E. M. Minczakiewicz

 

"Muchomor" 

Ma kapelusz w kropki białe,

i na nodze stoi. 

Choć zdrowy i dorodny, 

każdy się go boi!

E. M. Minczakiewicz

 

"Ryba"

Fala jedna, fala druga.

Głowa, płetwy, oko mruga.

Wszyscy teraz chyba wiecie,

że to ryba ma być przecież!

E. M. Minczakiewicz

 

Ławeczka"

Na dwóch kreseczkach

połóż deseczkę

i masz... ławeczkę!

E. Węglewska

 

"Owieczka"

Płynie mały obłoczek,

ma ogonek jak loczek.

Kopytka i łebek mały...

I oto rysunek cały!

Z obłoczka wyszła owieczka,

puszysta jak poduszeczka.

E. M. Skorek

 

Życzę radosnego tworzenia.

 

Dziękuję za poświęcony czas.

 

Łaczę pozdrowienia

 

J. W.

 

 

Zabawy i ćwiczenia logopedyczne 08.04.2021r.

Ćwiczenia narządow artykulacyjnych biorących bezpośredni udział w wymawianiu głosek szumiących.

Ćwiczenia języka.

Ćwiczenia pionizacji szerokiego języka.

Pionizacja języka, czyli umiejętność unoszenia końca (czubka) języka w kierunku podniebienia twardego. Tylko spionizowany język spełnia swoje funkcje podczas połykania (zgodnie z fizjologią połykania), oddychania (oddychanie statyczne (spoczynkowe), służące wyłącznie celom fizjologicznym) oraz mówienia. 

Dzięki odpowiednio dobranym ćwiczeniom możemy usprawnić pionowe ruchy języka i tym samym pionizować go. 

Ćwiczenia przeprowadzamy z dzieckiem przed lustrem, ma Ono wtedy lepszą kontrolę swoich ruchów. Zwracamy szczególną uwagę na to, aby ćwiczenia były wykonywane przez dziecko starannie, z dużą precyzją.

Ujmowanie brzegów języka między zęby trzonowe i delikatne nagryzanie (nagryzamy lekko zębami trzonowymi brzegi języka w celu rozluźnienia i poszerzenia całej jego masy) przez ok. 20 sekund. Obserwujemy szeroki język w jamie ustnej.     

Wolne uderzanie całą powierzchnią języka o podniebienie twarde, czyli naśladowanie mlaskania,  przez 1 minutę. Obserwujemy w lustrze szeroki język w jamie ustnej. 

Przenoszenie szerokiego języka z dna jamy ustnej za górne zęby przy szeroko otwartych ustach. Powtarzamy 5 razy.

Zabawa "Liczenie górnych ząbków" - podczas szerokiego otwierania jamy ustnej, dotykanie końcem (czubkiem) języka górnych zębów po stronie wewnętrznej w taki sposób, aby koniec języka dotknął każdego zęba osobno.     

Przytrzymywanie szerokiego języka kilka sekund na podniebieniu twardym przy szeroko otwartych ustach. 

Zabawa "Krasnoludek zagląda do gardełka" - kilkakrotne cofanie języka w głąb jamy ustnej, zaczynając od górnych siekaczy, a kończąc na podniebieniu miękkim.

 

Ćwiczenia warg.

Wydając odgłosy wybranych zwierząt lub dźwięki towarzyszące wybranym czynnościom ruchowym, dzieci z dotylną wadą zgryzu wzmacniają także mięśnie wysuwające żuchwę.

Zabawa "Kukułka" - kilkakrotne  wydawanie charakterystycznego dla kukułki dźwięku - kuku, kuku (podczas artykulacji samogłoski [u] wysuwamy wargi mocno do przodu i zaokrąglamy). 

Zabawa "Wilk" - kilkakrotne naśladowanie odgłosu wyjącego wilka - au, au (podczas artykulacji samogłoski [u] wysuwamy wargi mocno do przodu i zaokrąglamy). 

Zabawa "Pukanie do drzwi" - kilkakrotne wydawanie dźwięku towarzyszącego pukaniu do drzwi - puku, puku (podczas artykulacji samogłoski [u] wysuwamy wargi mocno do przodu i zaokrąglamy). 

Zabawa "Głośne chodzenie" - kilkakrotne  naśladowanie odgłosu chodzenia - tupu-tupu! (podczas artykulacji samogłoski [u] wysuwamy wargi mocno do przodu i zaokrąglamy). 

Zabawa "Drzwi do domku" - przedsionek jamy ustnej to domek, a wargi to drzwi do domku - ściągamy wargi w "dzióbek", a następnie naprzemienie otwieramy je i zamykamy przez około 20 sekund przy zbliżonych do siebie łukach zębowych.

 

Propozycja ćwiczeń logopedycznych  w ramach wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.

Podczas przeprowadzania ćwiczeń oddechowych pamiętajmy o zasadach: tor oddechowy obowiązujący przy tych ćwiczeniach - wdech powietrza przez nos - wydech powietrza przez usta; nigdy nie należy wydychać całego powietrza, zawsze pozostawić w płucach mały jego zapas, który staje się niejako kapitałem początkowym dla następnego wdechu; należy zadbać o to, aby dziecko nie wykonywało tych ćwiczeń bezpośrednio po jedzeniu (ze względu na utrudnioną wówczas pracę przepony), lecz 2-3 godziny po posiłku lub przed jedzeniem; dmuchamy przez wargi mocno wysunięte do przodu i zaokrąglone (jak podczas wymawiania samogłoski [u]), nie używając pojemności policzków; próby oddechowe przeprowadzamy w dobrze przewietrzonym pomieszczeniu; nie należy ćwiczyć za długo, nie dłużej, niż kilka minut jednorazowo, tak aby nie dopuścić do zmęczenia (osłabienia), zawrotów głowy, hiperwentylacji.

 

Zabawa "Chłodzenie gorącej zupy" - dmuchanie sposób ciągły, jednostajny na dłonie, których kształt imituje talerz. Powtarzamy 3 razy, zachowując pomiędzy próbami oddechowymi krótką przerwę. 

Dmuchanie papierowych łódeczek na wodzie w kierunku określonego celu - długo, w sposób ciągły, jednostajny. Powtarzamy 3 razy, zachowując pomiędzy próbami oddechowymi krótką przerwę. 

Zdmuchiwanie płomienia świecy, zwiększając stopniowo odległość świeczki od dziecka. Dmuchamy tylko w płaszczyźnie poziomej. Powtarzamy 3 razy, zachowując pomiędzy próbami oddechowymi krótką przerwę. 

Próby gwizdania (tylko podczas wydechu) - początkowo z zaciśniętymi skrzydełkami nosa - dziecko próbuje zagwizdać parę razy na jednym tonie, w czasie jednej fazy wydechowej, przez wargi mocno wysunięte do przodu, zaokrąglone i ściągnięte "w dzióbek". Następnie próbuje gwizdać bez zaciskania skrzydełek nosa. 

 

Ponadto

naśladowanie chrząkania, przy języku wsuniętym między zęby i domkniętych wargach, gwałtowne wyrzucanie wydychanego powietrza przez nos. Ćwiczymy nie za długo, by nie podrażnić gardła,  krtani i nie spowodować chrypki.

Ziewanie przy nisko opuszczonej żuchwie.

Płukanie gardła przegotowaną wodą, codziennie, np. po umyciu ząbków.

Życzę radosnej zabawy.

Dziękuję za poświęcony czas.

Pozdrawiam serdecznie

J. W.